Аннотация:İçine sıvı koymaya yarayan ibrikler farklı kültür çevrelerinde, aynı zamanda İslam toplumlarında çeşitli amaçlara hizmet etmek üzere değişik malzeme/teknik ve biçimlerde üretilmişlerdir. Günlük hayatta daha çok temizlikle ilişkili olan ibrikler, yemek öncesisonrası el-yüz yıkamak, su tesisatı olmayan evlerin bahçesindeki tuvaletlerde taharet maksatlı, bazen de leğeniyle birlikte bir takım olarak abdest almak; ayrıca mezarlarda çiçek sulamak üzere kullanılmışlardır.Dini inanışlar söz konusu olduğunda, çok ve tek Tanrılı dinlerde suyun kutsiyetiyle ilişkilendirilen ibriğin, bedensel temizliğin yanında ruhsal temizliği/arınmayı da ifade ettiği anlaşılır. Bu çalışmada ele alınan Osmanlı dönemi ibrik tasvirlerinden bu motife daha pek çok anlam yüklendiği anlaşılır. Başka bir deyişle ibrik tasvirleri, işlendiği yapıya ya da yüzeye göre, öte yandan birlikte tasarlandığı nesnelerle semboller dünyasının farklı kapılarını aralar. Bazı örneklerde ise ibriğin, vazo ve kandil gibi tasvir edilerek bu nesnelerin yerine geçtiği cennet, nazarlık, bereket, su/temizlik, ruhsal ve bedensel arınma, doğum-ölüm, Tanrı’nın nûru, Tanrı’nın ışıklı yoluna açılan bir kapı, evren, ibadet gibi anlamları da üstlendiği görülür. Osmanlıların Batılılaşma sürecinde, başkentin Batılı bezeme anlayışından ayrılarak, 18.-19. yüzyıllarda yoğun olmak üzere, daha çok halk kültürü içinde taşrada itibar gören bu motif, günümüzde devam eden gelenek-görenek ve inançlarla beslenerek sürekliliğini sağlamıştır
